vrijdag 28 juni 2019

Chiquita

Vrijdag 31 mei 2019

Positie Bocas Town Zuid: 9°20.008 N 82°14.658 W
Bocas del Toro werd in 1502 ontdekt door Christoffel Columbus himself. Hij was zo gecharmeerd van deze archipel met zijn mooie beschutte ankerplekken dat er meteen besloten werd om hier een Spaanse nederzetting te stichten. Bocas del Toro ontpopte zich als veilige haven en ankerplek en rond 1880-1890 kreeg deze regio internationaal aanzien door het ontstaan van de United Fruit Company. Dit bedrijf, wat later nog meer bekendheid kreeg met zijn merknaam Chiquita, veranderde het vaste land om in grote bananenplantages. De handelsexplosie naar de VS en Europa was de oorzaak van een sterk groeiende welvaart in de regio van Bocas del Toro. Bocas town, de hoofdstad van Bocas del Toro, groeide uit tot een van de belangrijkste steden in de regio met eigen kranten, ambassades etc.

In de 20-er jaren van de vorige eeuw werden de bananenplantages getroffen door een ernstige plantenziekte waardoor een aantal jaren geen bananen geproduceerd werden en dus geen inkomsten gegenereerd werden en de economie in een diepe recessie kwam. Alhoewel er een resistente bananensoort geïntroduceerd werd, herstelde de economie van de regio rond Bocas Town zich niet meer. De plantages werden geautomatiseerd, de winsten kwamen in de zakken van de Amerikaanse eigenaren van de plantages en het episch centrum van de bananen werd verplaatst naar Almirante op het vaste land, waardoor Bocas Town in de vergetelheid raakte.

Heden ten dagen is Bocas Town het kloppende hart van een andere industrie, namelijk het toerisme. Bocas del Toro is heel populair bij de backpackers en de golfsurfers. Deze laatste kunnen zich uitleven op de hoge branding die hier op veel plaatsen aan land komt. Ook biedt deze archipel de toeristen een prachtige natuur, parelwitte stranden en mooie duiklocaties. Door dit alles ontwikkelt deze archipel zich in snel tempo tot een van de voornaamste toeristische attracties van Panama.

Waar komen de bananen vandaan?
De banaan is weliswaar een tropische vrucht, maar hij is in Nederland het meest gegeten fruit. Dat wil zeggen dat wij in Nederland zelfs meer bananen eten dan onze “eigen” appels. De enorme populariteit van deze vrucht begon voor Europa omstreeks 1920 toen er via de Canarische eilanden bananen naar Nederland verscheept werden en dat de Nederlanders voor het eerst de banaan leerden kennen. Toen het mogelijk werd om de bananen gekoeld per schip uit midden Amerika te importeren, dit was omstreeks 1950-1960, groeide de consumptie van de banaan explosief en op dit moment is de banaan niet meer uit de winkels in Nederland weg te denken.
Panama is een relatief klein land in midden Amerika en is hierdoor niet de grootste producent van bananen in deze regio, maar toch is de productie van dit fruit het belangrijkste exportproduct van dit land. Een grote plantage van Panama ligt hier op het vasteland, een paar kilometer van waar wij met de boot voor anker liggen.

Vandaag gaan we samen met de bemanning van de QueenB, Bertus en Jaqueline, op stap om de productie van de banaan eens van dichtbij te bekijken. We pakken in Bocas Town een van de vele lancha's die ons in 20 minuten naar het stadje Almirante op het vaste land brengt. Wanneer we het stadje in zicht krijgen zien we meteen een grote kade met vele koelcontainers met het voor ons welbekende logo van Chiquita. Chiquita is in deze regio de grootste producent van bananen.
Vanuit Almirante nemen we de bus naar Changuinola, waarna we een volgende bus nemen naar Finca 62.
De laatste kilometers met de bus rijden we alsmaar door uitgestrekte velden met bananen. We stappen uit bij een tweetal gebouwen waar de bananentrossen na de oogst klaargemaakt worden voor verzending naar Europa. De trossen worden aangevoerd met een slim railsysteem waar de trossen stuk voor stuk vanuit de plantage hier naar toe vervoerd worden. Vervolgens worden de trossen opgesneden in kleinere trosjes van 5-6 bananen, gewassen, gestickerd en in dozen gestopt. Dit alles is handwerk en de dozen, met een gewicht van een kleine 20 kg, worden op pallets in koelcontainers gezet. De bananen zijn dan nog allemaal groen. Eenmaal in Europa worden de bananen in verwarmde hallen (met toevoeging van het gas etheen) versneld gerijpt zodat ze allemaal een mooie egale gele kleur hebben wanneer ze bij de groenteboer, Albert Hein of Aldi afgeleverd worden.

Via het railsysteem komen de trossen van de plantages naar de verpakkingshal.

Trossen die binnenkomen in de verpakkingshal.

Trossen worden in stukken gedeeld en schoon gespoeld (vrij van insecten).

Bananen worden schoon gespoeld.

Bananen worden gestickerd.

De dozen worden met de hand gevuld, vervolgens gaan de volle dozen via een lopende band naar de pallets. 
Geen luxe verpakkingsmachines en palletiseerders.

En de volle dozen gaan op een pallet de gekoelde container in.

In Almirante staan de containers klaar om geladen te worden in een schip.

Worden de Panamezen dan rijk van deze bananen? Dit valt te betwijfelen, er is een enorm aanbod van bananen in midden Amerika, waardoor de prijzen van de bananen onder grote druk staan. De verkoopsprijs van een doos bananen van 20 kg is op dit moment nog geen € 9,-. De werknemers van Chiquita verdienen gemiddeld € 425 per maand, € 2,50 per uur. Dit is meer dan het minimum loon in Panama, dit is € 350 per maand, maar het spreekt voor zich dat het met dit inkomen moeilijk is om met een gezin rond te komen. Wanneer je de prijzen van de bananen in de supermarkt in Europa bekijkt, dan kun je op je vingers uitrekenen dat er in deze markt niet veel verdiend wordt, in ieder geval niet door de mensen hier op de plantages.

We wachten op de lancha, die ons weer terug brengt naar Bocas del Toro.

De jongen, die naast Marlene zit, heeft een kuiken gekregen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten