Donderdag 28 mei 2015
Positie Isla Tigre: 9°25.920 N 78°31.441
Gisteren kregen we in een gesprek met een dorpeling te horen dat er hier aan de kant een pad loopt door de jungle naar de Rio Diabolo en Nargana. En dus worden deze morgen de wandelschoenen aangetrokken en gaan Eline en Jan onder leiding van gids Loud op deze regenachtige dag, hoe kan het ook anders, het regenwoud in. We komen eerst wat akkertjes met ananas, bananen en cassave tegen.
Positie Isla Tigre: 9°25.920 N 78°31.441
Gisteren kregen we in een gesprek met een dorpeling te horen dat er hier aan de kant een pad loopt door de jungle naar de Rio Diabolo en Nargana. En dus worden deze morgen de wandelschoenen aangetrokken en gaan Eline en Jan onder leiding van gids Loud op deze regenachtige dag, hoe kan het ook anders, het regenwoud in. We komen eerst wat akkertjes met ananas, bananen en cassave tegen.
Je ziet heel veel mooie vlinders. Grote, blauwe vlinders zijn onze favoriet, maar heel moeilijk op de foto te krijgen.
Vervolgens is hier ook weer een Kuna begraafplaats en we lopen, klauteren en glijden verder de jungle in.
We zien leuke vogeltjes, waaronder een paar fraaie kolobries, krabbetjes en insecten, maar het meeste indruk maakt de woeste en ondoordringbare jungle met zijn indrukwekkende woudreuzen. Na een wandeling van 1 ½ uur in de modderige rimboe zijn we vermoeid en ook het pad wordt steeds moeilijker begaanbaar. We besluiten om weer huiswaarts te gaan richting de Rafiki. ’s Avonds gaan we op de kant gezellig uit eten. Er is hier een restaurantje en er is ook een Amerikaanse cameraploeg op het eiland die opnames maakt voor een kookprogramma. We bestellen kip en vis met frietjes maar helaas is de patat op en krijgen we in de plaats hiervan rijst en gebakken plantain (bakbanaan). Een prima hap in een sfeervolle en gezellige setting.
Als je de waterleiding volgt, kom je vanzelf bij de waterval.
Loud kan het weer niet laten om deze krab te pesten.
We zien leuke vogeltjes, waaronder een paar fraaie kolobries, krabbetjes en insecten, maar het meeste indruk maakt de woeste en ondoordringbare jungle met zijn indrukwekkende woudreuzen. Na een wandeling van 1 ½ uur in de modderige rimboe zijn we vermoeid en ook het pad wordt steeds moeilijker begaanbaar. We besluiten om weer huiswaarts te gaan richting de Rafiki. ’s Avonds gaan we op de kant gezellig uit eten. Er is hier een restaurantje en er is ook een Amerikaanse cameraploeg op het eiland die opnames maakt voor een kookprogramma. We bestellen kip en vis met frietjes maar helaas is de patat op en krijgen we in de plaats hiervan rijst en gebakken plantain (bakbanaan). Een prima hap in een sfeervolle en gezellige setting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten