Positie Opunohu Bay: 17°29.368 Z /149°51.055 W
Wandelen, hiken en klauteren is hier op Mo'orea een fantastisch en avontuurlijk tijdverdrijf. Een drietal tochten wil ik even noemen.
Wandeling 1
Met onze Duitse vrienden van de "Companion" beklimmen we de berg Rotui, vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op onze ankerplek. Het is natuurlijk weer een steile klim met diepe afgronden, maar het is wederom de moeite waard.
Uitzicht op het rif van Opunohu Bay.
Uitzicht op het Hilton Hotel (de huisjes op het water) en de ingang van Cooks Bay.
De ankerplaats van de Rafiki, met op de voorgrond het strand en achter de boten het buitenrif.
Vanaf het strand naast onze ankerplek is het 5,5 km tot aan de eerste supermarkt. Het is een leuke wandeling over de openbare weg, maar we hebben dit al verscheidene keren gelopen, dus we zijn op zoek naar afwisseling. Marlène komt met het voorstel om de heenweg over de heuvel te gaan ipv over de openbare weg. Boven op de heuvel hebben we een mooi uitzicht op Cooks Bay en het rif. Bij de afdaling verdwalen we tussen de dichtbegroeide paadjes, de tropische plantages van de plaatselijke boeren (oa cactusvrucht, waar cameratoezicht is, kippen, geiten) en gevaarlijk veel valse honden..... en tot slot als we bijna weer bij de openbare weg zijn, staat er een hek met een poort, welke gelukkig open is. Anders hadden we het hele stuk weer terug moeten gaan, bergop. Heel spannend maar alles loopt gelukkig goed af, leuk dus. De terugweg, met volle bepakking, kiezen we uiteraard voor de makkelijke route, nl de openbare weg.
Cooks Bay.
Onze route met het programma mapsme.
(Te) laat in de middag maken we een wandeltocht over de flank van de bergrug, vanaf het strand lopen we naar de tropical garden en dan richting de ananasvelden. We schatten vooraf in dat de wandeling redelijk makkelijk is, maar 5,5 km lang, dus maximaal 1,5 tot 2 uur zal duren. Maar dit valt tegen: de 5,5 km is hemelsbreed geteld en de wandeling is stijl bergop en bergaf en slingert aan de flank van de rotsachtige berg. De wandeling is ruig, onherbergzaam, overgroeid en dus heel leuk voor onze smaak, maar....we komen in tijdnood. We doen ons best, maar we raken vermoeid en de tocht rekt, er komt schijnbaar geen einde aan. We vrezen aan het einde van de tocht dat de duisternis ons zal overvallen maar om 17:30 uur kunnen we opgelucht ademhalen, we zien een opening in de dichtbegroeide jungle en ontwaren de uitgestrekte ananasvelden in het dal. We wilden de terugweg (3,5 km) liften, maar we zijn zo vaak gevallen dat onze kleren helemaal onder de modder zitten, dus we durven niet meer in een auto te stappen. Dus wandelen we het laatste stuk gewoon weer terug. In totaal hebben we volgens mapsme 8,7 km gewandeld, maar in werkelijkheid is het veel meer én we hebben het voor zonsondergang gered. Het is al donker wanneer we weer bij de boot aankomen, maar dat deert ons niet.
Op verschillende plekken is het erg steil. Hier hangt een lijn, zodat je jezelf omhoog kan trekken.
Het pad is vrij vochtig. Dit maakt het extra moeilijk op de steile stukken.
Je ziet erg veel mos en varens.
Tussen de bomen hebben we zicht op de geankerde boten in Opunohu Bay.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten